فاطِمَةُ الزَّهراء(س)

«عصمت» حضرت فاطِمَة(س) ریشه «قرآنى» و «حدیثى» دارد و تاریخ زندگى پرافتخارش، شاهد بزرگى در این موضوع است. «عصمت» به معناى؛ منع و حفاظت است. حقيقت «عصمت»، نيرويى نورى و ملکوتى است که دارنده‌اش را از آن چه موجب عيب و زشتى است، عاصم و حافظ است. آن کسى که صاحب «عصمت» است، از لغزش در تلقى وحى و ديگر القائات سبوحى آن‌سويى مصون است و در جميع شئون عبادى و خَلقى و خُلقى و روحانى جز آن‌ها از اول امر محفوظ است. صاحب «عصمت» حتى نيّت گناه هم نمى‌کند، غفلت و سهو و نسيان در او راه ندارد. از کودکى همه اقوال و آثار و افعال و احوالش حکم حکيم است، مانند؛ وقتى کودکان به يحيى(ع) گفتند: بيا با ما براى بازى. فرمود: ما براى بازى آفريده نشده‌ايم. فخر رازى در «عصمت» حضرت فاطِمَة(س) تسليم محض است و گفته؛ آن جناب معصومه بوده و در «عصمت» و طهارتش جاى شک و ترديد نيست. حضرت فاطِمَة(س) در زيارت جامعه «بقيّة النّبوة» است: «السلام على الائمة الدعاة… و بقية‌اللّه …». بقيه هر چيز همان چيز است و اوصاف و آثار و خواص او را دارد و اهل‌‌بيت(ع) بقية‌اللّه و بقية‌النبوة هستند و تعظيم و تجليل از آنان بدين لحاظ است. فلهذا… عترت پيامبر(ص) که حضرت فاطِمَة(س) از آنان مى‌باشد، معصوم‌اند. در حديث کساء است: اين همه مخلوقات را خلق نکردم، مگر به خاطر ۵تن آل‌عبا(ع) و در آيه مبارکه تطهير است: اين خانواده را از هرگونه آلودگى دور گردانيده و آنان را پاک پاک، خلق نموده است. در زيارت‌نامه حضرت فاطِمَة(س) است‌: خداوند قبل از خلقت نور شما، شما را امتحان نمود و از اين امتحان بدون هيچ دغدغه و وسوسه سر بلند بيرون آمديد. شيخ مفيد، علم‌الهدى، سيدمرتضى و … به استناد آيات و روايات نص بر «عصمت» آن جناب فرمودند: پس بدان که عترت رسول‌اللّه(ص) – حضرت فاطِمَة(س) هم از آنان است – معصوم‌اند، چنان که امام على(ع) فرمودند: «چگونه حيران و سرگردانيد و حال اين که عترت پيامبر شما که أزمه حق و أعلام دين و السنه صدق‌اند در ميان شمايند؟ پس ايشان را به نيکوترين منازل قرآن فرود آوريد، و مانند شتران تشنه که به آبشخور وارد مى‌شوند، به ايشان وارد شويد». سخن ابن ابى‌الحديد در شرح نهج‌البلاغه در بيان صواب گفتار امام(ع) گفت: «سرّى عظيم در اين عبارت «فأنزلوهم بأحسن منازل القرآن» نهج‌البلاغه خطبه ۸۷ است، زيرا امام على(ع)، مکلفين را در اجلال و اعظامشان و در انقياد و طاعت اوامرشان بسان قرآن و همانند آن بدانند.» سپس گفت: «اگر گويى که عترت معصوم‌اند، نظر اصحاب شما يعنى فرقه معتزله در اين‌که «عصمت» عترت است، چيست؟» در جواب اين سؤال گفت: «نص گفتار ابومحمد‌بن متويه در کتاب کفايه اين است که على(ع) معصوم بوده و ادله نصوص دال بر «عصمت» و قطع بر باطن و مغيب او است؛ و اين امر در ميان صحابه پيامبر فقط اختصاص به او دارد و هيچ يک از صحابه را به اين منزلت و مقام «عصمت» نبوده است».

نظرات، انتقادات و … را در بخش دیدگاه‌ها با ما مطرح و مطالبتان را به  ادمین : @yomnaadmin  ارسال فرمایید.

در تلگرام همراه با ما : t.me/Yomna_ir

منابع: