زنده‌دلی

در معاشرت با زنده‌دلان، قلب زنده می‌شود. زنده‌دلان، بی بهره‌ از حکمت الهی نیستند. معاشرت با آنان حیات و زندگی برای قلب مُرده، بینایى برای چشم نابینا، شنوایى برای گوش ناشنوا، مایه سیرابی تشنگان و بى نیازى و سلامت کامل انسان است. البته در جامعه افرادی «زنده ظاهری» ولی «زنده‌دل» نیستند بلکه مرده‌دلند. همدمی مرده بدهد مردگی // صحبت افسرده دل افسردگی. این‌گونه افراد «مردگان زنده» اند که قلب را می‌میراند. ایمان را به غارت می‌برد و برکات روحانی زنده‌دلی را می‌‌گیرد. «مردگان زنده» از حیات حقیقی که با نور اسلام، روشن کننده دل‌ها همراه است، بی بهره‌اند. هر چند، چهره انسان دارند، ولى قلبشان، قلب حیوان است. هدایت را نمى‌شناسند تا پیروى کنند. گمراهى را درک نمى‌کنند تا بپرهیزند! اما زنده‌دلان، بی بهره‌ از حکمت الهی نیستند. قلبتان را با موعظه زنده کنند، دلتان را با یقین نیرومند و با حکمت و دانش نورانی … بقیه در ادامه . . .