در دنیا تمام انسانها با هر فرهنگ، دین و مذهبی، ناخودآگاه به دنبال «سعادت» هستند و «سعادت»، بزرگترین هدف تمامی انسانها بوده و هر کاری که انسان انجام میدهد برای رسیدن به آن است. از طرفی با مقداری تأمل درمییابیم که خداوند انسان را برای همین هدف خلق کرده لذا به دنبال آن بودن را در نهاد و فطرت آدمی قرار داد. اگرچه به دست آوردن حقیقت «سعادت»، در گرو شناخت مفهوم لغوی آن نیست، امّا از آنجا که همیشه در هر بخشی با الفاظ و معانی سروکار داریم و معانی هم دارای تعریفاتی است، بسیاری از اشتباهات هم در اثر عدم تعیین حدود، معانی و یا اشتراک لفظی بهوجود میآید، لازم است قبل از بیان حقیقت و ماهیت، لفظ و مفهوم این واژه را هم بدانیم. «خوشبختی، خوشی
- امام علی (ع): «خوشبخت از زندگی دیگران عبرت آموزد.»[۱]
- امام علی (ع): «بدبخت از عقل و تجربه خود محروم مانَد و از آن بهره نگیرد.»[۲]
- امام علی (ع): «دغلکاری با دوست، از نشانههای بدبختی است.»[۳]
- امام علی (ع): «از نشانههای بدبختی، بدی کردن به نیکان است.»[۴]
- امام علی (ع): راه خوشبختی تنها در اطاعت خدا و انجام دادن فرمانهای او و بدبختی در نپیمودن این راه است. بدبخت، مایه عبرت همه مسلمانان خواهد بود. کسی که از واجبات و مستحبات، پیروی کند؛ خوشبخت و کسی که واجبات و مستحبات را انکار کند، بدبخت خواهد شد.»[۵]
- امام علی (ع): «بدبخت کسی است که از هوا و هوس و نادرستیهای خویش فریب بخورد.»[۶]
- امام علی (ع): «بدبخت کسی است که از عقل و تجربه خود بهره نگیرد.»[۷]
- امام علی (ع): «خوشبخت از گناهان باز ایستد و نفسهای خود را از آنها بازدارد. بدبخت کسی است که عنان خود را در عرصه گناهان رها سازد.»[۸]
- پیامبر (ص): «بدبخت کسی است که در ماه رمضان از آمرزش خدا محروم ماند.[۹]
- پیامبر (ص): «۴ نشانه بدبختی: خشکی چشم، قساوت قلب، آرزوی دراز و عشق به زنده ماندن است.»[۱۰]
- امام علی (ع): «سنگدلی بزرگترین بدبختی است.»[۱۱]
- امام علی (ع): «تباه کردن معاد از بدبختی است.»[۱۲]
- امام علی (ع): «بدبخت، دین خود را وسیله حفظ دنیایش قرار می دهد.»[۱۳]
- امام رضا (ع): «قلم تقدیر خداوند بر خوشبختی کسی که ایمان آورد و تقوا داشته باشد و بر بدبختی کسی که ایمان نیاورد و نافرمانی ورزد، رقم خورده است.»[۱۴]
- امام حسین (ع) در دعای عرفه: «خدایا، کاری کن از تو چنان بترسم که گویی میبینمت و باتقوا و ترس از خودت، خوشبختم گردان و با معصیت و نافرمانیات، شوربختم مکن.»[۱۵]
- پیامبر (ص): «خوشبخت کسی است که سرای باقی را که نعمتش پایدار است، بر سرای فانی که عذابش بیپایان است، برگزیند و ازآنچه در اختیار دارد، به سرایی که بدانجا رود، پیش فرستد. پیش از آنکه آنها را برای کسی گذارد که وی با انفاق آن خوشبخت میشود، ولی خود او با گردآوردن داراییها بدبخت شده است.»[۱۶]
- امام علی (ع): «کسی که آزمندیاش زیاد باشد، بدبختی اش بسیار است.»[۱۷]
- امام علی (ع): «دنیا دوستی، مایه بدبختی است.»[۱۸]
- امام علی (ع): «آزمندی و سیری ناپذیری، بدبختی می آورد.»[۱۹]
- امام صادق (ع): «نافرمانی پدر و مادر ازگناهان بزرگ است، کسی را که نافرمانی آنان کند، بدبخت است.»[۲۰]
- امام علی (ع): «بدبخت ترین مردم کسی است که دین خود را به دنیای دیگری بفروشد.»[۲۱]
- پیامبر (ص): «بدبخت ترین بدبخت ها کسی است که فقر دنیا و عذاب آخرت در او جمع شود.»[۲۲]
- امام علی (ع): «خوشبخت آن کسی است که از دیگری پند گیرد و به کار بندد.[۲۳]
- امام علی (ع): «خوشبخت از کیفر خدا ترسد. به پاداش امید دارد. نیکوکاری پیشه کند. شوق بهشت دردلش جای گرفته و شبانه راه پیماید.»[۲۴]
- امام صادق (ع): «خوشبخت کسی است که در نفس خود فراغتی یابد و به اصلاح آن پردازد.»[۲۵]
- امام علی (ع): «خوشبخت در طاعت خدا اخلاص و به آنچه از دست داده، بی اعتنا است.» [۲۶]
- پیامبر (ص): «خوشبخت حقیقی کسی است که خدا را دوست بدارد و از او اطاعت کند.» [۲۷]
- امام صادق (ع): «کسی که عالم نباشد، سزاوار نیست که شمرده شود.»[۲۸]
- به هستی خوشبین باشید،
- نَفَس عمیق بکشید و به آفتاب، سلام کنید.
- برای وقتتان ارزش قائل شوید، و آن را تلف نکنید؛
- برای زندگی و سلامت وجود خودتان سپاسگزار باشید؛
- به یاد داشته باشید، هیچ گاه برای مهرورزیدن، دیر نیست؛
- به روح اطرافیان خود توجه کنید؛ محبت خود را به دیگران ابراز کنید؛
- برای زندگی روزمره سپاسگزار باشید؛ برای نعمت های خداداد، شکرگزار باشید؛
- به یاد داشته باشید که خوشبختی، تنها امتداد شادی و سادگی است؛ در هر حال،
- همواره به یاد خدا باشید؛ در دوستی با خدا استوار باشید. مطمئن شوید که آفرینش برای «خوشبختی» شماست.
ویژه نامه: